Izvor: Advocate.com
Foto: Advocate.com, Transgenderwarrior.org, Wikipedia
Bila je pionirka trans* i lezbijskih pitanja, radničkih prava i intersekcionalnosti mnogo prije nego što je iko mogao definirati tu frazu. Koristila je i ženske i muške zamjenice, te se identificirala i kao transrodna osoba, i kao lezbijka. Leslie Feinberg, koja se identificirala kao antirasistički/a, radnički/a, sekularni/a Jevrej/ka, transrodni/a, lezbijka, žena, revolucionarni/a komunist/kinja, umrla je 15. novembra. Podlegla je od komplikacija povezanih sa više bolesti koje prenose krpelji, nakon desetina godina bolesti. Umrla je u svome domu u Syracuseu, New York, sa svojom partnericom i suprugom s kojom je 22 godine, Minnie Bruce Pratt. Njene zadnje riječi su bile: “Pamtite me kao revolucionarnog/u komunista/kinju.”
Feinberg je bila prva teoretičarka koja je koristila marksistički koncept “transrodnog oslobođenja”, a njen rad je ostavio utjecaj na popularnu kulturu, akademsko istraživanje i političko organizovanje. Njeno historijsko i teoretičarsko pisanje je široko priznato, te se poučava u SAD-u i međunarodnim akademskim krugovima. Njen utjecaj na masovnu kulturu desio se prvenstveno kroz njen prvi roman iz 1993. godine, Stone Butch Blues, koji se i u SAD-u i van ove zemlje smatra djelom koje je promijenilo poimanje kompleksnosti roda. Prodan u stotine hiljada primjeraka, i tajno distribuiran u zatvorima, roman je preveden na kineski, holandski, njemački, italijanski, slovenački, turski i hebrejski (prihod od prodaje ovog izdanja bio je namijenjen udruzi ASWAT Palestinian Gay Women).
U izjavi na kraju svog života, rekla je da “nikada nije bila u potrazi za općim identitetom, ili bilo kakvim terminom koji združuje osobe koje pate od opresije kada su u pitanju njihov spol, rod i seksualnost”, te je dodala da je vjerovala u pravo samodeterminacije opresiranih individua, zajednica, grupa i nacija.
Preferirala je koristiti zamjenice “she/zie” i “her/hir” za sebe, ali je također rekla: “Stalo mi je do toga koja se zamjenica koristi, ali ljudi su mi iskazivali nepoštovanje koristeći pogrešnu zamjenicu, te poštovanje koristeći pravu zamjenicu. Važno je da li neko koristi zamjenicu kao licemjer, ili kao neko ko želi pokazati poštovanje.”
Feinberg je rođena 1. septembra 1949. godine u Kansas Cityju, Missouri, te odrasla u Buffalu, New York, u jevrejskoj porodici koja je pripadala radničkoj klasi. Kada je imala 14 godina, počela se sama izdržavati radeći u lokalnoj prodavnici, i prestala ići u srednju školu, iako je zvanično dobila diplomu. Tokom ovog perioda upoznala se sa društvenim životom u gay klubovima u Buffalu. Odselila se od svoje biološke porodice koja je bila neprijateljski raspoložena prema njenoj seksualnosti i rodnom izražavanju, i do kraja života je sa sovom nosila zakonska dokumenta koja su jasno pokazivala da oni nisu njena porodica.
Diskriminacija koju je iskusila kao transrodna osoba učinila je nemogućim dobijanje stalnog posla. Za život je zarađivala uglavnom radeći kratke i privremene poslove, uključujući i onaj u fabrici PVC cijevi i u knjigoveznici, a također je čistila brodska skladišta i prala suđe, bila prevoditeljica i unosila medicinske podatke.
U ranim dvadesetim Feinberg se upoznala sa Workers World Party na demonstracijama za palestinska prava na teritoriju i samoopredjeljenje. Uskoro se pridružila ovoj partiji kroz njihovu okosnicu u Buffalu.
Nakon što se preselila u New York, učestvovala je u brojnim masovnim organizacijama kampanja ove partije tokom mnogo godina, uključujući brojne antiratne i proradničke proteste. U 1983. i 1984. godini krenula je na nacionalnu turneju govoreći o AIDS-u kao epidemiji koja se poricala. Bila je glavna organizatorica marša protiv rasizma u Bostonu u decembru 1974. godine, kampanje protiv bijelih suprematističkih napada na afro-američke osobe, ali i djecu školskog uzrasta u ovome gradu. Feinberg je predvodila grupu od 10 lezbijki, uključujući nekoliko njih iz južnog Bostona, na cjelonoćnu akciju krečenja rasističkih grafita u južnom Bostonu.
Bila je jedna od organizatora/ica mobilizacije u Atlanti iz 1988. godine koja je preusmjerila bijeli suprematistički Ku Klux Klan dok su pokušavali marširati avenijom Martina Luthera Kinga Juniora, na dan federalnog praznika, rođendana ovog borca za prava Afro-Amerikanaca/ki. Kada su se grupe protiv abortusa sručile u Buffalo 1992. i ponovo 1998. i 1999., nakon ubistva dr. Barnarda Slepiana, Feinberg se vratila na posao sa organizacijom Buffalo United for Choice i njenim Rainbow Peacekeeperima, koji su organizirali tečajeve samoodbrane u lokalnim LGBTQ+ barovima i klubovima, kao i u ženskim klinikama.
Kao novinarka od 1974, bila je urednica stranice Political Prisoners (Politički zatvorenici) novine Workers World tokom 15 godina, te poslala izvršna urednica 1995. godine. Također je bila članica nacionalnog komiteta stranke.
Od 2004. do 2008. njeno pisanje o poveznicama između socijalizma i LGBT historije, Lavender & Red, objavljena je kao dosje od 120 dijelova u novinama Workers World. Njena posljednja knjiga, Rainbow Solidarity in Defense of Cuba, bila je uređeno izdanje ovog dosjea.
Ona je autorica i još dvije teoretičarske knjige: Transgender Warriors: Making History i Trans Liberation: Beyond Pink or Blue, kao i drugog romana, Drag King Dreams.
Bila je članica grupa National Writers Union, Local 1981 i Pride at Work. Primila je počasni doktorat od škole Starr King for the Ministry za svoj rad na pitanjima transrodnosti i socijalne pravde, te je primila brojne druge nagrade, uključujući književnu nagradu Lambda i književnu nagradu za najbolju gej i lezbijsku knjigu od American Library Association.
Tokom perioda kada joj bolest nije dozvoljavala da čita, piše ili priča, nastavila je komunicirati kroz umjetnost. Uzimajući prvi put kameru u ruke, stavljala je hiljade fotografija na Flickr, uključujući The Screened-In Series, seriju dokumentarnih fotografija njenog Hawley-Green susjedstva, snimljenu u potpunosti iza prozora njenog stana.
Godine 2008. dijagnosticirana joj je lajmska borelioza, kao i druge bolesti koje prenose krpelji. Prvi put je inficirana ranih 1970-tih, kada se malo znalo o ovim bolestima. Liječena je tek u posljednjih šest godina. Rekla je: “Moje iskustvo sa novim tretmanima od ovih bolesti nudi veliku nadu bolesnim ljudima koji su u ranim stadijima bolesti izazvanih krpeljima.”
Svoju je krizu zdravlja pripisivala “licemjerju, predrasudama i manjku nauke” – aktivnim predrasudama prema njenom transrodnom identitetu koje su otežavale pristup zdravstvenoj njezi, te nedostatku nauke dijelom plasiranom od strane mainstream medicinskih autoriteta kada su u pitanju informacije, tretman i istraživanje ove bolesti i njenih ko-infekcija. Pisala je blog o ovim problemima u Casualty of an Undeclared War.
U vrijeme svoje bolesti pripremala je izdanje knjige Stone Butch Blues povodom 20. godišnjice izdavanja. Radila je do par dana prije svoje smrti kako bi ovo izdanje pripremila za besplatan pristup, čitanje i online download. Pored teksta romana, online izdanje će sadržavati slideshow pod nazivom This Is What Solidarity Looks Like, koji dokumentira širinu organizacije kampanje za oslobađanje CeCe McDonald, mlade trans žene iz Minneapolisa koja je poslana u zatvor nakon što se odbranila (i ubila) neonacistu koji ju je napao. Novo izdanje posvećeno je upravo ovoj mladoj ženi. Posvećena grupa prijatelja nastavlja raditi kako bi postavili Lesliejeno posljednje djelo i umjetnost online na web stranicu Lesliefeinberg.net.
Njena supruga, Minnie Bruce Pratt, aktivistkinja i pjesnikinja, je autorica knjige poezije Crime Against Nature, koja govori o gubitku starateljstva nad svojim sinovima jer je bila lezbijka. Feinberg i Pratt su se upoznale 1992. godine kada je Feinberg prezentirala slideshow o svojim transrodnim istraživanjima u Washingtonu, D.C. Nakon veze na daljinu, dugo su živjele u Jersey Cityju u New Yorku, gdje su, kako bi zaštitile svoju vezu, zajedno živjele do 2004., a u građansko partnerstvo stupile su 2006. Također su se vjenčale u Massachusettsu i u New Yorku 2011.
Feinberg je naglašavala da državne vlasti nisu imale pravo da kažu ko jesu ili ko nisu njeni najbliži, nego da bi ona sama trebala definirati svoju izabranu porodicu, citirajući Marxa koji je rekao da je tečajna vrijednost ljubavi – ljubav.
Iza Leslie ostaju Pratt i proširena porodica koju je sama izabrala, kao i brojni prijatelji/ce, aktivisti/ce i drugovi/drugarie širom svijeta koji nastavljaju borbu protiv opresije i za slobodu.
