Piše: Redakcija
Danas je 8. mart, Međunarodni dan žena, dan koji obilježavamo kao prelomnu tačku za zahtijevanje, ostvarivanje i zagovaranje ženskih ljudskih prava. Na današnji dan prisjetit ćemo se svih žena koje su mijenjale tok historije, radile na tome da svi/e budemo jednaki/e, i zbog toga trpile mnoge društvene pritiske, nasilje, diskriminaciju… Aktivistkinje, političarke, umjetnice, radnice, doktorice, učiteljice, i sve druge žene koje su dale svoj doprinos unapređenju ženskih ljudskih prava, bit će slavljene na današnji dan, ali mnoge od njih će ostati nevidljive. Među njima se posebno ističu lezbejke, biseksualne i trans žene koje i dan danas ostaju nevidljive u brojnim zemljama svijeta, te diskriminirane i stigmatizirane radi svoje seksualne orijentacije i/ili rodnog identiteta.
Posebno u Bosni i Hercegovini, lezbejke, biseksualne i trans žene ostaju na margini društva, zbog toga što njihov život ne odgovara tradicionalnom životnom stilu kojeg propagira patrijarhat. Zbog toga su izložene dvostrukoj, pa čak i trostrukoj diskriminaciji i marginalizaciji. Povodom današnjeg dana, želimo istaknuti da nevidljivost lezbejki, biseksualnih žena i trans žena u bh. društvu mora prestati.
O tome za LGBTI.ba govore aktivistkinje i feministkinje Lejla Huremović, Marija Vuletić i Nera Mešinović.
“Meni je jako važno da budemo vidljive kroz cjelokupnu borbu za prava žena. Često bivamo isključene samo zato što smo lezbejke, biseksualne ili trans žene. Ali borba kreće od nas, kao što su je preuzele naše sestre kroz istoriju, tako je danas moramo preuzeti i mi. Izbacimo naše zastave, dajmo izjave za medije, učinimo nas vidljivim”, kaže Lejla Huremović iz Sarajevskog otvorenog centra. “Lezbejke često doživaljavaju višestruku disrkiminaciju, kao žene i kao lezbejke, i nažalost, nisu lišene ni nasilja. Žrtve su čestih seksističkih i mizoginih komentara kojima je pogotovo prekriven internetski prostor. Moramo dići naš glas, reagovati na homofobiju, seksizam, mizoginiju, na nasilje, moramo pružiti otpor. Zato ću ja danas izaći na protestni marš i svojim prisustvom bar malo doprinijeti vidljivosti nas lezbejki.”
“Lezbejke su i dalje u našoj državi nevidljive, zanemarene i diskriminisane. Prvenstveno jer su žene, pa onda jer njihova seksualna orijentacija ne odgovara društvenim normama. Lezbejke nemaju jednaka prava kao heteroseksualne žene, ne mogu se ostvariti u privatnoj, a ni poslovnoj sferi ako odluče da budu javno autovane, i suočavaju se sa raznim oblicima nasilja”, kaže Marija Vuletić iz Fondacije CURE. “Lezbejke su bile ključne akterke kada se govori o izgradnji feminističkog i LGBTI pokreta, kroz historiju pa do danas, ali društvena pozicija u kojoj se nalaze nije značajno napredovala niti mijenjala svoj oblik u značajnoj mjeri.”
“Žene lezbejke su zasigurno duplo diskriminisane, upravo zbog diskriminacije i stigme sa kojom se susreću i unutar ženskog pokreta. Razloge za to tražim u činjenici da se borba s patrijarhatom koju žene vode odvija na više nivoa, gdje je lezbejski identitet samo jedan od njih. I potrebna je ogromna količina rada, osvještavanja i edukacije da bi se ova činjenica promijenila”, za kraj dodaje aktivistkinja Nera Mešinović.
Zbog svega ovoga, pozivamo vas da danas date svoj doprinos borbi za ženska ljudska prava, a u sklopu toga se zauzmete i za veću vidljivost lezbejki, biseksualnih i trans žena, učešćem na osmomartovskim marševima koji će se održati u Sarajevu, Tuzli i Banja Luci.
